Tło to 3/4 sukcesu

Internet, a zwłaszcza Instagram, nauczył mnie, że nawet gdy się pokazuje rękodzieło, to nie jest ważna jakość , ilość włożonej pracy, talent, a liczy się jedynie zdjęcie.  Piękne tło, cienie, kolory, kompozycja, czasem zdjęcia są przedobrzone w różnych programach, podrasowane tak, że przestają odzwierciedlać rzeczywistość, ale się podobają. Nie jestem artystką, nie używam programów do upiększania, nie znam się na kompozycji, a o tym, co potrafię w dziedzinie robótek, wiem tylko ja, bo zdjęcia tego nigdy nie oddają, moje zdjęcia. Niemniej jednak warto się czasem wysilić i wyjść poza własne standardy i przyzwyczajenia.
Od 14 lat mieszkam na prawdziwej, rolniczej wsi, a do tej pory nie udało mi się należycie wykorzystać krajobrazów zza stodoły. Napatrzyłam się jednak na piękne zdjęcia sweterków w zbożu i także chciałam takie mieć. Zdążyłam w ostatniej chwili, gdyż po sesji mąż wsiadł na kombajn i zboże przerobił na ziarno. Nie zdeptałam cudzej pracy, a właściciel pola mi dzielnie asystował i udzielił mojemu "zbożowaniu" pełnej aprobaty :-)  Dla tych zdjęć wytrzymałam w wełnie przy 30 stopniach ciepła w pełnym słońcu ;-)
Różowy sweter zrobiłam z włoczki Jeans Plus Yarn Art, robiło się szybko i przyjemnie na drutach 5,5, jeszcze zrobię coś z tej włóczki.

Ten sweter jest dziergany z 4 nitek , wszystkie sa czystą wełną, dwie nitki to włoski tweed, a dwie to litewska Midara Haapsalu. Ze swetra jestem umiarkowanie zadowolona, mógł mieć niższą pachę i szersze rękawy.... ciągle popełniam ten sam błąd. Jednak kolor przykrywa wszystkie niedociśnięcia.